Niektórzy z nas są uprzedzeni wobec odmiennych narodowości, inni wobec bogatych, starszych lub kobiet. Pławimy się w stereotypach, gdyż ułatwiają nam życie – segregują i porządkują chaotyczną rzeczywistość, nie wymagają wysiłku poznawczego, są dostępne i powszechnie znane.
Z tym, że Polacy są uprzedzeni do Niemców, homoseksualistów, liberalizmu czy islamu zgadza się niemal każdy. Trudniej przyznać, iż jako naród jesteśmy uprzedzeni sami do siebie. Przykładów jest na pęczki – powodów prawie żadnych. Nigdzie nie widać tego tak wyraźnie, jak na emigracji.
Masz problemy ze wzrokiem i chcesz przeprowadzić badanie? Potrzebujesz nowych okularów lub szkieł kontaktowych? Szukasz miejsca, gdzie uzyskasz fachową, bezpłatną poradę i konsultację okulistyczną? Nie wiesz, jakie prawa i benefity Ci przysługują w związku z kłopotami ze wzrokiem?
Nie ma nic lepszego od bycia chudym - wyznała Kate Moss w jednym z ostatnich wywiadów. Od tamtej pory brytyjska modelka jest krytykowana, głównie przez specjalistów od żywienia, za promowanie anoreksji. Tymczasem w życiowej maksymie modelki jest wiele prawdy.
Każdy emigrant ma inny start, cele, zdolności adaptacyjne i podejście do trudności. Ilu emigrantów, tyle historii. Istnieje jednak kilka łączących je etapów.
Piątek, godzina 17, bar na Canary Wharf w Londynie zaludnia się w ciągu kilku minut. Szanse, aby usiąść przy prywatnym stoliku są nikłe, to jednak nikogo nie zniechęca.
Dla londyńczyków piątkowa wizyta w pubie to punkt kulminacyjny tygodnia, nawet jeśli trzeba pić na stojąco, stawiać kufle na wspólnym stole lub nie stawiać ich w ogóle. Tłum w barze przepycha się i przekrzykuje.
Milczenie nie jest dla londyńczyków złotem, jest bowiem temat, który niczym chipsy o smaku octu i soli, przy piwie jest nieodzowny. Tym tematem jest praca.
"Polskie Centrum Zdrowia Seksualnego" w Londynie po raz kolejny przyczynia się w dniu 1 grudnia 2009 do aktywizacji w Wlk. Brytanii polskiego wkładu w obchody Światowego Dnia Walki z AIDS.
Losy emigrantów rozgrywają się w różny sposób. Nie wszystkim udaje się bez przeszkód wtopić w zastaną rzeczywistość. Wyobcowanie i frustracja mogą prowadzić do poważnej choroby.
Wszyscy zaczynają podobnie. Z biletem w ręku i precyzyjnie obmyślonym planem działania w głowie. Znaleźć pracę, kąt do spania, zarobić jak najwięcej, pomagać regularnie rodzinie. Nieoczekiwanie po przyjeździe pojawiają się kłopoty z mieszkaniem, utrata pracy, brak wsparcia bliskich. Plan przestaje działać. Pojawia się depresja.
W XXI wieku, w erze nowoczesnych technologii, otwartych granic, elastyczności i mobilności w zatrudnieniu, ale również w epoce starzejącego się społeczeństwa, wzrastającej średniej długości życia oraz zaniku idei rodzin wielopokoleniowych - problem, który zaczyna nieodłącznie wiązać się ze starością to zjawisko samotności i izolacji wśród seniorów.
W pracy i knajpie, na spacerze i w siłowni, w sąsiedztwie i za miastem zawsze ta sama perspektywa – spotkanie z "człowiekiem brytyjskim". Lub każdym innym, ale nie-Polakiem. Lepiej nie wychodzić z domu, lepiej pooglądać Polsat z talerza. A kiedy nie ma innego wyjścia i do pracy w końcu pójść się musi, wtedy trzeba się porozumiewać.
Język to pestka, gorzej z gęstwiną kodów kulturowych. Jakim być, jak się odnaleźć, jak zaakceptować? Na te i inne pytania pomogą odpowiedzieć warsztaty międzykulturowe "Poles in Community".