Karol III koronowany na króla Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Karol III jest już koronowanym królem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz 14 innych suwerennych królestw oraz terytoriów i obszarów zależnych od Wielkiej Brytanii.

Koronacja odbyła się w samo południe w Opactwie Westminsterskim w Londynie. Król siedział na tronie liczącym 700 lat. Koronę św. Edwarda włożył na głowę nowego króla arcybiskup Cunterbury Justin Welby. Wcześniej król został namaszczony olejami, a w jego dłonie trafiły po kolei ostrogi, pierścień koronacyjny, miecz, dwa berła i złote jabłko.

Koronowana została też królowa Camilla, ale ta ceremonia była o wiele skromniejsza.

Przysięga i hołd

Gdy oboje zasiadali już na tronach, arcybiskup Cunterbury i książę Walii William, klęcząc, złożyli przed monarchą hołd. William ucałował też ojca w policzek.

Po koronacji para królewska przyjęła Komunię Świętą, po czym udała się do znajdującej się za głównym ołtarzem kaplicy św. Edwarda. Stamtąd król wyszedł już w koronie imperialnej. Ich Królewskie Mości miały też na sobie gronostajowe treny.

Król złożył przysięgę, że będzie strzegł praw Kościoła anglikańskiego i wiary protestanckiej, ale w nabożeństwie koronacyjnym uwzględnione też były inne wyznania, w tym katolickie i ortodoksyjne.

Goście z całego świata

Na uroczystość do Londynu zaproszono około dwóch tysięcy gości z całego świata, w tym inne głowy koronowane, ale też prezydentów i przedstawicieli organizacji międzynarodowych.

W opactwie stawiła się też oczywiście cała rodzina królewska, w tym książę Harry, ale bez żony. Jednym z paziów króla, który trzymał mu tren, był starszy syn Williama, książę George. Księżniczka Charlotte i książę Louis siedzieli obok mamy, księżnej Walii Katarzyny.

Uroczystość koronacyjna została przygotowana co do minuty. Wszystkie detale zostały wcześniej przećwiczone z udziałem członków rodziny królewskiej. Nikt nie był jednak w stanie zaplanować pogody. Od rana w Londynie padał deszcz. Nie przeszkodziło to jednak tysiącom ludzi, którzy szczelnie wypełnili trasę przejazdu królewskiego orszaku. Wśród nich znaleźli też przeciwnicy monarchii, ale byli w mniejszości i skutecznie zagłuszani przez ludzi wołających co rusz „God Save the King”.