W 1296 roku król Anglii Edward I najechał Szkocję. Po zwycieskiej bitwie pod Dunbar bramy kraju stanęły przed nim otworem. Z powodu braku silnego przywództwa i egoizmu szkockiej arystokracji kolejne zamki feudałów poddawały się Anglikom bez walki. Szkocki parlament zwołany pod przymusem w Berwick ogłosił Edwarda I królem Szkocji, który jak na ironię został nazwany przez historię „Młotem na Szkotów”. Niemal 2 tys. możnych złożyła hołd nowemu władcy i podpisało się na dokumencie mającym stanowić dowód ich poddaństwa. Szkoccy patrioci nazwali go „szmatławym rejestrem”.
Ten niechlubny dla Szkotów dokument uznający rządy króla angielskiego podpisał też Robert the Bruce, najstarszy syn jednego z pretendentów do tronu Szkocji Roberta de Bruce’a, 8. lorda Annandale.
Po podboju Szkocji przez Anglię wybuchło powstanie narodowe, któremu przewodził William Wallace. Bruce nie popierał powstania i nie mógł się do końca zdecydować, kogo poprzeć. Prowadził w tym czasie podwójną grę razem z biskupem St. Andrews Williamem Lambertonem oraz innym pretendentem do tronu Johnem Comynem.
Przełom nastąpił w marcu 1306 roku, gdy w kościele Greyfriars w Dumfries Robert zamordował w pojedynku Comyna. Za ten świętokradczy czyn został ekskomunikowany przez papieża. Mimo to kilka miesięcy później po śmierci ojca, jako jedyny pozostały przy życiu pretendent do tronu, został koronowany na króla Szkocji. Symbolicznej koronacji złotą opaską dokonała Izabela MacDuff, hrabina Buchan. Stało się tak dlatego, gdyż szkockie insygnia władzy królewskiej, a także koronacyjny Kamień Przeznaczenia stanowiący od wieków ważny element szkockiej tradycji zostały wywiezione do Anglii na rozkaza Edwarda I.
Mimo koronacji Anglicy wciąż atakowali Szkocję. Król Robert the Bruce został pokonany w dwóch bitwach z Anglikami i musiał uciekać. Polowali na niego zarówno przyjaciele zamordowanego Comyna, jak i Anglicy. Jak mówi legenda, kiedy Robert ukrywał się w nadmorskiej jaskini i był już bliski poddania się, pewne zdarzenia podniosło go na duchu. Miał podobno obserwować pająka, który huśtał się na krokwi, próbując utkać sieć. Dopiero za siódmym razem mu się powiodło. Bruce uznał to za znak i postanowił kontynuować walkę z Anglikami aż do skutku.
W 1314 roku pod Bannockburn Bruce odniósł decydujące zwycięstwo nad znacznie słabszym synem Edwarda I, Edwardem II. Robert the Bruce był królem Szkocji aż do śmierci w 1329 roku. Został pochowany w opactwie Dunfermline, a odlew jego czaszki można zobaczyć w Szkockiej Narodowej Galerii Portretu.
Komentarze 2
"Za ten świętokradczy czyn został ekskomunikowany przez papieża"
Ojejkujejku. ;p
wtedy to bylo nawet gorsze niz ban na twitterze i tinderze
Zgłoś do moderacji