Włodzimierz Bojarski[edytuj]
Włodzimierz Bojarski
Data i miejsce urodzenia 19 maja 1930
Poznań
Senator I kadencji
Przynależność polityczna Obywatelski Klub Parlamentarny
Okres urzędowania od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991
Kolekcja cytatów w Wikicytatach
Włodzimierz Witold Bojarski (ur. 19 maja 1930 w Poznaniu) – polski energetyk, polityk, profesor doktor habilitowany, senator I kadencji.
Spis treści [ukryj]
1 Życiorys
2 Wybrane publikacje
3 Przypisy
4 Bibliografia
Życiorys[edytuj]
W 1950 ukończył studia na Politechnice Gdańskiej, a w 1954 także na Politechnice Warszawskiej. W 1963 uzyskał stopień doktora, a w 1967 habilitował. Od 1976 do 2000 pracował w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN, od 1980 z tytułem profesora. Wykłada m.in. w Warszawskiej Szkole Zarządzania. Jest członkiem Polskiej Akademii Nauk, działa w Komitecie Prognoz "Polska 2000 Plus".
W latach 40. działał w niezależnym od władz komunistycznych harcerstwie[1]. W 1980 wstąpił do NSZZ "Solidarność". Brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Od 1989 do 1991 z ramienia Komitetu Obywatelskiego zasiadał w Senacie I kadencji, reprezentując województwo wałbrzyskie[2]. W kolejnych wyborach parlamentarnych bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z poparciem Wyborczej Akcji Katolickiej.
Został członkiem do zespołu wspierania Radia Maryja i związanego z tą rozgłośnią stowarzyszenia "Nasza przyszłość – Polska"[3]. Był też wiceprzewodniczącym rady programowej Ligi Polskich Rodzin, z której odszedł na skutek konfliktu z Romanem Giertychem[4]. Jest laureatem Nagrody Fundacji "Źródło" im. Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego (2008)[5] oraz odznaczenia Polonia Mater Nostra Est (2010).
i wszytsko jasne radio maryja
Głowa rodziny to nie jest żaden tytuł honorowy i przywilej dominacji, a trudny i odpowiedzialny obowiązek pierwszeństwa w ofiarnej miłości oraz zapewnienia rodzinie materialnych podstaw życia i rozwoju
Taką naukę głosił Kościół przez stulecia i według niej formował kolejne pokolenia. Młodzi wzrastali w takich stosunkach rodzinnych i w tym duchu byli pouczani na naukach stanowych. To mężczyzna wybiera sobie kobietę na towarzyszkę wspólnego życia w małżeństwie i oświadcza jej swoje uczucie i zamierzenie. Społeczno-prawnym wyrazem takich stosunków małżeńskich jest praktyka przyjmowania przez mężatkę, po ślubie, nazwiska swojego męża. W gwarze ludowej często mężatkę określano imieniem jej męża, mówiąc np. „pani Wojciechowa”, a wskazując na rodzinę mówiono „u Wojciechów”. O majątku rodzinnym mówimy – ojcowizna.
Głowa rodziny to nie jest żaden tytuł honorowy i przywilej dominacji, a trudny i odpowiedzialny obowiązek pierwszeństwa w ofiarnej miłości oraz zapewnienia rodzinie materialnych podstaw życia i rozwoju, a także prawidłowego kierunku wychowania dzieci, szczególnie starszych chłopców i młodzieży. To podstawowy obowiązek życiowy do realizacji w ciągu wielu lat, w trudnych, niepewnych i zmiennych warunkach. Taka rola i pozycja ojca rodziny powinna być zachowana i respektowana również w tych szczególnych sytuacjach, gdy małżonka zapewnia rodzinie wyższe dochody i pozycję społeczną aniżeli mąż.
Z rolą i powinnościami ojca, głowy rodziny, łączy się szczególna odpowiedzialność moralna. Ojciec stateczny i sprawiedliwy to nie jakiś kumpel, ale wymagający wychowawca, miłujący, wspaniałomyślny i ofiarny, figura Ojca Niebieskiego. To do ojca, głowy rodziny w pierwszej kolejności zawoła Pan Bóg: Adamie, coś uczynił ?
Szanujący się mężczyzna nie wtrąca się do codziennych, bieżących spraw domu i rodziny, prowadzonych przez żonę. Po pracy uściska i porozmawia z dziećmi, ale na podchwytliwe pytanie: Tato, czy mogę posprzątać później, a teraz pójść do kolegi?,odpowiada: zapytaj mamę, dlaczego mnie pytasz? Również gdy małżonka go pyta: O której godzinie chcesz dziś obiad?, stara się odpowiedzieć: o której ci najbardziej odpowiada.Dominacja ojca rodziny jest wyczuwalna przez dzieci, ale w powierzchownym ich odbiorze oraz sąsiadów to mama i pani domu tu rządzi. W tym wyraża się równość małżonków, a o sprawach domu, rodziny i wychowania rozmawiają razem ze sobą, osobno, w miłości i przyjaźni.
Wlodzimierz Bojarski