Zurawiejki na pułki ułanow
Refren:
Lance do boju, szable w dloń,
Bolszewika goń, goń, goń!
Ciesz się bracie Szwoleżerze
Masz protekcję w Belwederze
Dzielnie skaczą przez bariery
Rokitniańskie Szwoleżery
Przy kieliszku koić troski,
Zwykł ułanów pułk grochowski.
Kto przykładem w boju świeci?
Szwoleżerów Pułk to trzeci
Kto w Suwałkach robi dzieci?
Szwoleżerów Pułk to trzeci.
Zawsze dzielni, wszędzie znani
Krechowieccy to ułani.
Jedzie ułan – dupa w chmurach,
To jest Pułk w Tarnowskich Górach
Za pogrzebem szarżą leci,
To jest Pułk ułanów trzeci,
Czwarty – to nielada gratka
kwateruje w mieście „Dziadka”
Weneryczny i pijański,
to jest czwarty Pułk ułański.
Dzieci Marsa i Wenery -
Pułk ułanów numer cztery.
Kto zegarki po wsiach zbiera?
To ułański Pułk Hallera.
Same grafy i barony -
ósmy zdobi nam salony.
Ostra szabla, ostra buzia -
to ułani księcia Józia.
Po majątki na Podole
Pułk dwunasty rusza w pole.
Księżyc w czole, w dupie gwiazda,
to tatarska nasza jazda.
Hej dziewczęta w górę kiecki,
jedzie ułan jazłowiecki.
Piją z beczki – nie pijani,
to bydgoscy są ułani.
Zawsze łasy na niewiasty,
to ułanów Pułk „Szesnasty”.
Dziewiętnasty to hołota,
nosi otok jak piechota.
Słynny z mordów i pożarów,
„Dziewiętnasty” pułk batiarów.
Monokl w oku, mina pana -
to ułani króla Jana
Nadwiślańskich miano wzięli,
chociaż Wisły nie widzieli
Nad Wołyniem błyszczą lance:
turkusowi „Nadwiślańce"
Piją wina pełne dzbanki,
kochają ich Lublinianki.
Gubi lance, gówno warty,
to jest Pułk „Dwudziesty czwarty”
Niegdyś był to Pułk bojowy.
dziś nim rządzą białogłowy.
Lejbalfonsi, donżuani -
to Nieświescy są ułani.
Słabi w szabli, mocni w pysku -
to są strzelcy w Wołkowysku.
Kto ostrogą, szablą błyska?
To są strzelcy z Wolkowyska.
Kiesa pusta, łeb obdarty -
Konnych Strzelców Pułk to „Czwarty”
Kto pod kocem dziewki chowa?
To jest „Piąty” spod Tarnowa
Po pijaństwie leży w rowie
Strzelców „Piąty” Pułk w Tarnowie.
Towarzystwo chłopców wonnych -
to Pułk „Siódmy” Strzelców Konnych.
Pije, tańczy, kulą Śwista
to konny artylerzysta.
Lampas z gaci, płaszcz z gałganów
To jest drugi pułk ułanów
Pomną sotnie Budionnego
Pułk ułanów Dwernickiego
Jedzie ułan z dziesiątego,
wyją psy na widok jego.
Lepiej zginąć na dnie sracza,
Niźli służyć u Kiedacza.
Wciąż gotowi do kochania,
To ułani są z Poznania.
Czy to świta, czy to dnieje,
Siedemnasty zawsze wieje.
Na pół chamski, na pół pański,
Siedemnasty pułk ułański.
Mają dupy jak z mosiądza
To ułani są z Grudziądza
Osiemnasty spod Libawy,
Przywiózł panny dla zabawy.
Dziewiętnasty to hołota,
Bo na konie siada z płota.
Gwałci panny, gwałci wdowy
Dziewiętnasty pułk morowy.
Śmierdzą naftą, robią długi,
To jest Pułk "Dwudziesty drugi".
W boju krepkij, w miru sławnyj
"Dwadcat trietij" – prawosławnyj.
Ci lotnicy – to są dranie,
bo z panienek robią panie
Pokuszę się o przedstawienie etymologii słowa żurawiejki.
wyraz pochodzi w linii prostej z języka rosyjskiego i jest zbitką dwóch słów
Журавля - żurawie oraz wiane, podmuch, wiatr...
Żurawie znane są z długich przelotów. Niczym wiatr są wolne. Ułani utożsamiali się właśnie z żurawiami
Tak więc krótkim przyśpiewkom ( najczęściej "pieprznym) nadano nazwę Żurawiejki
Za twórcę pierwszych żurawiejek uznawany jest rosyjski poeta Michaił Lermontow, który służył w carskim wojsku jako junkier.
Czy coś Wam to rozjaśniło..?
O Lermontowie pisalem wyzej:)
ale wyjasnienie etymologii jest przekonujace, dzieki.
Wazne jest tez to, ze spiewak, ktory intonowal zwrotke, MUSIAL przyjac pozycje przypominajaca tanczacego zurawia , taki jakby przyklek na jednej nodze, z druga wysunieta, czasem ze zmiana nog, i to w podskoku albo w obrocie.
Obrazek znany z wystepow w zespole Aleksandrowa.
_0_crop_2784.jpg)
_crop_8218.png)
Na srode proponuje temat typu "Trzy w jednym" - patriotyczny (rocznica bitwy warszawskiej,) a rownoczesnie na luzie i niewatpliwie folkowy.
Wiecie co to byly "zurawiejki"?
To krociutkie, dwulinijkowe, przesmiewcze wierszyki, jakie kawalerzysci w carskiej Rosji ukladali nawzajem na siebie, tzn. na inne pulki kawalerii. Podobno autorem pierwszych "zurawiejek" byl sam Lermontow. Wygladalo to tak, ze w czasie zabawy oficerow - kawalerzystow jeden z nich wychodzil na srodek, stawal w przedziwnej "pozycji zurawia" i spiewal "zurawiejke" na swoich kolegow z innego pulku, rzucajac im tym samych wyzwanie. Ci odpowiadali piosenka na wyzywajacego i tak to szlo...
Refren spiewali wszyscy:
Zuraw, zuraw, zurawia,
Zurawiejka ty moja!
Tradycje te przeniesli sluzacy w carskiej kawalerii Polacy do polskiego wojska po uzyskaniu niepodleglosci. Tylko refren zamienili na bardziej aktualny, nawiazujac wlasnie do "cudu nad Wisla":
Lance do boju, szable w dlon,
Bolszewika gon, gon, gon!
Pulkow kawalerii w przedwojennej Polsce bylo w porywach 20, kazdy z nch mial przynajmniej jedna "zurawiejke", potem powtaly takze zurawiejki na pulki strzelcow konnych (choc zlosliwi spiewali: "Prawde mowiac miedzy nami, strzelcy konni nie ulani"), a w koncu takze na inne rodzaje broni, nawet na marynarzy...
Czemu mamy tej tradycji nie wspomniec? Przeciez to jest niewatpliwie AUTENTYCZNY FOLK!!!
Przyniose skrzypce i sprobujemy! jeszcze by sie przydal ktos grajacy na fortepianie, to bysmy w Sikorskim calkowicie odtworzyli przedwojenny polski klub oficerski!
W kolejnym poscie zalacze troche "zurawiejek", jesli wam sie ten pomysl spodoba, to sobie je na srode wydrukujemy i zdrowo rykniemy!